Capitulo 12

"Nic się nie dzieje bez przyczyny. Zrozum to i ruszaj przed siebie. Nie bądź

zły albo smutny przez to co się dzieje, ciesz się tym co może się wydarzyć"

~Zayn Malik

*Francesca*

-Możesz za mną nie iść?! - krzyknęłam do Hiszpana, który szedł za mną. 

-To ty idziesz za mną! - odkrzyknął. Zatrzymałam się i odwróciłam w stronę Hiszpana. 

-Możesz mi powiedzieć, jak mogę iść za tobą, kiedy idę przed tobą? - zapytałam ledwo powstrzymując śmiech. 

-Za pomocą magii jaką w sobie masz. - powiedział i podszedł bliżej. Przyłożył dłoń do mojego policzka i spojrzał w oczy. -Masz śliczne oczy. - szepną i powoli zaczął zbliżać się swoją twarzą do mojej. Stałam tam, jak sparaliżowana. 

-Diego! - usłyszeliśmy. Chłopak odsunął się ode mnie. -Diego. - podbiegła do nas i się do niego przytuliła. 

-Heej. - powiedział zdziwiony. 

-Jak się cieszę, że cię widzę. Tak dawno cię nie widziałam. - powiedziała. 

-Ja też się cieszę. - odpowiedział. -Laura, to jest Francesca moja koleżanka. - odsunął od siebie dziewczynę. Włosy miała różowe. Ubrana była w tiulową, różową spódniczkę i białą bokserkę, na nogach miała białe sandałki. Muszę przyznać, że jest śliczna, ale na pewno nie jest Włoszką. 

-Hejka. Miło mi cię poznać. - uśmiechnęła się do mnie szeroko i wyciągnęła rękę w moją stroną. 

-Cześć. - również się uśmiechnęłam. O dziwo nie sztucznie. I uścisnęłam jej rękę. 

-Jesteś śliczna. - powiedziała. Uśmiechnęłam się do niej szczerze. 

-Ty również. - odpowiedziałam. 

-Dziękuję. - odpowiedziała. -Od kiedy znasz się z Diego? 

-Od kilku tygodni. 

-A ja od dziecka, jak chcesz to mogę ci trochę o nim poopowiadać. - szepnęła mi do ucha. 

-Kolejnej mojej znajomej będziesz gadać o tym, że jako dziecko bawiłem się lalkami i przebierałem się za dziewczynę? - zapytał Diego, a ja się cicho zaśmiałam. 

-Nawet lepiej Diego. Bo to już jest wypalone. Każdy to zna. - odpowiedziała blondynka? Może różowo włosa. 

-Chodź mi poopowiadasz. - pociągnęłam ją za rękę i skierowałyśmy się w stronę parku. 

*Violetta*

-Kochanie? 

-Tak pysiu? 

-A jak się skończą wakacje, to co z nami będzie? - zapytałam. 

-Nadal będziemy ze sobą. Ja do szkoły już nie chodzę, bo mi się nie chce, więc mogę się nawet do Buenos Aires przeprowadzić. - odpowiedział. 

-Zrobiłbyś to dla mnie? - zapytałam i położyłam głowę na jego klatce piersiowej. 

-Dla ciebie wszystko, a nawet więcej. - powiedział i pocałował mnie w głowę. 

-Kocham cię. 

-Ja ciebie też. - wsparłam się na rękach i podniosłam do góry. Pocałowałam go w usta, po czym ponownie przytuliłam się do jego brzucha. 

-Pojedziemy może do twoich rodziców? - zapytałam. Nigdy mi o nich nie opowiadał. 

-Wątpię, że się ucieszą na mój widok. - odpowiedział smutny. 

-Ale jak to? Przecież to twoi rodzice. - odpowiedziałam. 

-Co z tego, jak w wieku 17 lat wyrzucają cie z domu i mówią, że sam sobie dasz radę. - przytuliłam się do niego jeszcze bardziej. 

-Szkoda, ale pamiętaj ja zawsze będę przy tobie. 

-Będę zawsze pamiętał. 

*Ludmiła*

-Jeżeli nie chcesz to nie musisz mi teraz mówić. - powiedział i przytulił mnie do siebie. 

-Ale chcę powiedzieć teraz. - powiedziałam cichutko. 

-Dobrze. 

-To był mój były. T... - to imię ledwo przechodzi mi teraz przez gardło. 

-T? 

-Tomas. - powiedziałam ledwo i od nowa się rozpłakałam. Federico przytulił mnie bardziej do siebie, o ile było to jeszcze możliwe. 

-Już spokojnie. Pamiętaj, zawsze możesz na mnie liczyć. - szepnął mi do ucha i pocałował je lekko. 

-Dziękuję. Jesteś taki kochany. - powiedziałam. 

-Nie ma za co. - uśmiechnął się lekko.

*kilka dni później*

-Federico gdzie mnie prowadzisz? - zapytałam chłopaka, który trzymał mnie za rękę.

-Dowiesz się w swoim czasie. - odpowiedział. 

-A możesz mi chociaż ściągnąć tą chustkę z oczu? - zapytałam. 

-Nie, bo wtedy nie będzie niespodzianki. - odpowiedział. 

-A daleko jeszcze? 

-Jaka ty jesteś niecierpliwa i strasznie marudzisz. - odpowiedział i lekko się zaśmiał, a ja razem z nim. 

-No ale powiedz czy daleko jeszcze. - zaśmiałam się. 

-Jeszcze tylko 3 kilometry. - odpowiedział. 

-Chyba cie powaliło. - zatrzymałam się i podniosłam rękę z zamiarem ściągnięcia materiału z moich oczu. 

-Nie wolno. - szepnął mi do ucha, łapiąc moje ręce i splatając nasze palce razem.  

_________________

Mamy nadzieję, że rozdział się podoba :) 

Kochamy♥♥♥

O&M