Capitulo 19

"Każdy koniec ma swój początek"

*Diego*

-Mam pomysł! - krzyknąłem. 

-Jaki? - zaciekawiła się Frania. 

-Zróbmy ognisko, a do domu wrócimy rano. - zaproponowałem. 

-Nie mamy namiotów. - zakpiła Ludmiła. 

-Nie musimy mieć. 

-Jak to? Ja nie zamierzam spać na piasku! - oburzyła się Violetta. 

-Ale nie potrzebujemy namiotów.

-Diego, chyba wiem o co ci chodzi. Ale czy to jeszcze stoi? - zapytał Fede. 

-Tak, byłem przed chwilą sprawdzić. 

-A ja myślałem, że poszedłeś srać, bo cię tak długo nie było. - zaśmialiśmy się. 

-Znaczy srać też byłem. - zaśmiałem się. 

~*~

-Pośpiewajmy coś. - zaproponowała blondynka, która siedziała na kolanach u Włocha i przytulała się do niego. 

-Ale co? 

-Może... - zamyśliła się Argentynka. -Happily! - krzyknęła. 

-Co? - zdziwiliśmy się z chłopakami. 

-Happily, One Direction. - powiedziały jednocześnie. 

-Okeej. Nie znam. 

-My też nie. - odpowiedzieli jednocześnie. 

-To my pośpiewamy. - zaproponowała Fran. Jestem ciekaw jak śpiewają. 

- Nie rozumiesz, nie rozumiesz
Co ty mi robisz, kiedy trzymasz jego rękę
Byliśmy sobie przeznaczeni, ale okrutne zrządzenie losu
Sprawiło, że musieliśmy się rozstać - zaczęła blondynka.

- Jest 4 rano, i ja wiem że jesteś z nim
Zastanawiam się, czy on wie, że dotykałem twojej skóry
A jeśli on czuje moje ślady w twoich włosach
Przepraszam skarbie, ale nic mnie to nie obchodzi - dodała brunetka. Muszę przyznać, że ładnie śpiewają. 

-Nie obchodzi mnie co ludzie mówią, gdy jesteśmy razem
Wiesz, że chcę być tym, który przytula Cię, gdy śpisz
Po prostu chcę żebyśmy to byli Ty i ja na zawsze
Wiem, że chcesz odejść, więc chodź. - zaśpiewały razem tym samym kończąc. Zaklaskaliśmy z chłopakami. 

-Ślicznie. - powiedział Fede i pocałował blondynkę w policzek. Słodkieee! Zaraz Diego! Ogar. Jesteś facetem. 

-No bardzo ładnie. - przytuliłem moją dziewczynę. 

-Dziękujemy. - odpowiedziały jednocześnie. 

*Leon*

-Skarbie wstawaj. - usłyszałem. 

-Jeszcze chwila mamo. - szepnąłem. 

-Nie jestem twoją mamą. - zaśmiała się. -Wstawaj. - mruknęła i zaczęła czochrać mi włosy. Od razu się podniosłem i spojrzałem na nią złowrogim spojrzeniem. 

-Moich włosów się nie tyka. - zacząłem poprawiać moje piękne włosy. 

-Oj, no dobra. - wypuściła powietrze z płuc. 

-Wszystko w porządku? - zapytałem. 

-Tak, tylko za niedługo koniec wakacji. - zasmuciła się. 

-Ej, jeszcze tydzień. - przytuliłem ją. 

-Tak mało czasu. - poczułem, jak jej łzy zaczęły spadać na moją idealnie wyrzeźbioną klatę. Ale jestem skromny. 

-Spokojnie. Będę cię cały czas odwiedzał. - szepnąłem. 

-Co się stało? - obudzili się pozostali. 

-Za niedługo koniec wakacji. - jęknęła moja dziewczyna. 

-A no faktycznie. - nagle dziewczyną też się zmienił nastrój i też zaczęły płakać. Co one mają? Wczoraj praktycznie cały czas gadały w tym samym czasie, a teraz też płaczą w tym samym czasie. 

*Federico*

-Lusia, skarbie. - przytuliłem mocno dziewczynę. -Nie płacz, proszę. - szepnąłem jej do ucha. 

-Fede, jak mam nie płakać, jak został tydzień wakacji? A później kiedy się zobaczymy? Za rok? To znajdziesz już sobie inną, a o mnie zapomnisz. - rozpłakała się na dobre. W ogóle dlaczego ona tak myśli? 

-Czemu tak myślisz? Nigdy cię nie zostawię. - pocałowałem ją w czubek głowy. 

-Kocham cię Fede. - odsunęła się ode mnie. 

-Ja ciebie też kocham księżniczko. - musnąłem lekko jej dolną wargę. 

-Ej, zbieramy się już? - wszedł do domku Diego. 

-Tak, jedźmy już. - wziąłem Ludmiłę na ręce. -Skąd się tu wziął samochód? - zapytałem.

-Ja po niego poszedłem. - Verdas wypiął dumnie pierś. 

-Dobra jedźmy już. - usiadłem z tyłu, a na moje kolana usiadł blondynka. -Misiu, to nie jest bezpieczne. - powiedziałem i posadziłem ją obok siebie. 

-No dobrze. - zapiąłem pasy i przytuliłem blondynkę do swojej piersi. 

-No to wracamy do hotelu. - ogłosił Verdas i odpalił silnik. 

-------------

Jest ostatni rozdział :)) 

Mam nadzieję, że wam się podoba :*

Jutro epilog ;33

A i prolog nowego opowiadania będzie 7 listopada, a pierwszy rozdział 08.11. ;)

I będą pojawiać się co sobotę :))

Kocham♥♥♥

Ola.