08.

"When you nod your head yes but you wanna say no
What do you mean?" ~Justin Bieber || What Do You Mean 

Perspektywa Ludmiły:

Jest już trzecia w nocy, a ja za nic nie mogę zasnąć. 

 Westchnęłam ciężko i postanowiłam pójść do Luke'a. Mam nadzieję, że mnie nie zabiję. 

Pociągnęłam w dół krótką, czarną bluzkę bez rękawów z logiem Nirvany, którą Luke dał mi do spania. Otworzyłam cicho drzwi i wyszłam na korytarz. Podeszłam do drzwi jego pokoju i cichutko zapukałam. 

-Proszę. - usłyszałam jego zachrypiały głos. 

 Dobrze, że chociaż nie śpi. Znaczy mam nadzieję, że go nie obudziłam. 

-Luke? - wystawiłam głowę do środka pokoju. 

-Tak? - podniósł głowę w moją stronę. 

-Mogę posiedzieć z tobą trochę? Bo nie mogę zasnąć.

-Pewnie. - uśmiechnął się w moją stronę i przesunął na łóżku, żeby zrobić dla mnie miejsce. 

 Wślizgnęłam się do środka i podeszłam powoli do mebla. W pokoju świeciła się mała lampeczka, która dawała białe światło. 

Pokój nie był duży. Jego ściany były pomalowane w odcieniach grafitu i bieli. Z lewej strony od drzwi stało łóżko zrobione z białego drewna. Po prawej zaś stronie stała szafa i komoda. I nic więcej w tym pokoju nie było. 

-Ładny pokój. - skomentowałam, kiedy siedziałam już pod ciepłą kołdrą. 

-Jeszcze się do końca nie rozpakowałem i muszę rozłożyć biurko i półki. - powiedział patrząc na jakiś punkt na ścianie. 

Dlatego tak mało tu mebli. 

-A na jak długo zostajesz? - zapytałam, żeby przerwać ciszę, która zapadła między nami. 

-A nie wiem. Może zostanę na rok, dwa. To zależy. - wzruszył ramionami. 

Ziewnęłam szeroko otwierając, jak to moja nauczycielka mówi, paszczę. 

-Ktoś tu chyba śpiący jest. - uśmiechnął się. 

Kiedy się uśmiecha ma dołeczki. Jak uroczo. 

-Troszkę. - zaśmiałam się krótko. 

-To kładź się już spać. - zgasił lampkę, przez co w pokoju zapanował mrok. 

-Dobranoc. - odwróciłam się do niego plecami. 

-Dobranoc. - odpowiedział.

~*~ 

Rano, kiedy się obudziłam poczułam, że coś mnie trzyma. Odwróciłam głowę w tamtą stronę i zobaczyłam, że Luke był przytulony do mojego brzucha. 

Uśmiechnęłam się lekko. 

Kiedy spał był jeszcze bardziej uroczy. Usta lekko uchylone, które zdobił czarny kolczyk. Oczy zamknięte, a włosy postawione w różne strony. 

-Jak się spało? - wydobyło się z jego ust, przez co aż podskoczyłam. 

-Jezus! - złapałam się za serce. 

-Spokojnie. - zaśmiał się. 

-Jak długo nie spałeś? 

-Trochę. - mruknął i wtulił twarz bardziej w mój brzuch. 

Nie powiem, że nie było to słodkie, bo bym skłamała. Ale ludzie, ja chcę siusiu! 

-Lukey puścisz mnie? - zaczęłam bawić się jego włosami, przez co z jego ust wydobywał się cichy pomruk. 

-Ale mi jest wygodnie. 

-Ale ja muszę do łazienki! - pisnęłam, bo czułam, że zaraz nie wytrzymam. 

-No okej. - niechętnie się ode mnie "odczepił".

-Idź rób śniadanie, bo jestem głodna. - pocałowałam go w policzek i pobiegłam do łazienki. 

~*~

Kiedy schodziłam po schodach usłyszałam rozmowę dwóch mężczyzn. Od razu rozpoznałam, że to Luke i Federico. 

Zeskoczyłam z dwóch ostatnich stopni i skierowałam się do kuchni, w której siedzieli. 

-Hejka. - przywitałam się. 

-Ludmiła. - Federico aż wstał. 

-Co? - odburknęłam. 

-Czemu nie wróciłaś na noc? 

-Pff, idź pieprzyć tamtą rudą. - prychnęłam. 

-Tu masz śniadanie. - Luke wskazał na tosty leżące na blacie. 

-A co zazdrosna jesteś? - Włoch się zaśmiał. 

-Ja? O ciebie? - zaśmiałam się głośno. -Już sobie tak nie pochlebiaj. - prychnęłam. -Po prostu, jak miałeś zamiar się z nią pieprzyć to mnie mogłeś nie zabierać. - zabrałam talerz i poszłam do salonu. 

Usiadłam na sofie i włączyłam telewizor, w między czasie wcinając tosty. 

-Jasne. - zaraz obok mnie pojawił się brunet, a blondyn przyszedł za nim i usiadł obok mnie. -Jesteś o mnie cholernie zazdrosna. - prychnęłam na jego słowa. 

-Jesteś żałosny. 

-To ty jesteś. 

-Ja? To ty przychodzisz tutaj i mówisz takie gówna. 

-A ty co tu robisz? Jeżeli dobrze pamiętam to mieszkałaś u mnie. 

-Tak mieszkałam, czas przeszły. Teraz mieszkam u Luke'a. - złapałam chłopaka za rękę. 

Ludzie co ja robię?! 

-Pff, to sobie mieszkaj. - wyszedł trzaskając drzwiami. 

Od razu swój wzrok przeniosłam na Australijczyka. 

-Przepraszam. - szepnęłam uśmiechając się niewinnie. 

-Nic się nie stało. 

-A mogę u ciebie zamieszkać? Bo nie mam zamiaru znosić jego humorków. 

-Jasne. - uśmiechnął się wesoło. 

-Swoją drogą, pyszne tosty. - dałam mu buziaka w policzek. -A i pojedziemy po moje rzeczy? Bo te z wczoraj nie pachną najlepiej. - powąchałam ubranie, które miałam na sobie. 

-Możemy teraz, jeżeli chcesz. 

-Jasne. - podeszłam do drzwi i niestety, ale musiałam ubrać szpilki. 

Żałuję, że nie poszłam wczoraj w balerinkach. Teraz bolą mnie nogi. 

~*~

-Wszystko? - zapytał wkładając do bagażnika kolejną walizkę. 

-Jeszcze nie. - pobiegłam szybko do środka. 

Przypomniało mi się, że w pokoju Federico jest jedna moja bluzka. 

Bez pukania weszłam do środka i od razu tego pożałowałam. 

Ruda laska leżąca na łóżku w samym staniku i Federico, który hmm, żeby to ładnie powiedzieć. 

Po prostu Federico pieprzył kolejną rudą dziwkę. 

-Czego? - warknął. 

-Spokojnie, pieprzcie się dalej. - westchnęłam i wzięłam moją czarną bluzkę z szarym wilkiem, która wisiała na oparciu krzesła. 

Wyszłam z pokoju trzaskając drzwiami. Wyszłam z domu i wsiadłam do samochodu blondyna. 

-Co tak długo? - zapytał, kiedy zapinałam pasy. 

-Lepiej nie pytaj. - westchnęłam. 

-Zrobił ci coś? - od razu z wesołego chłopaka zrobił się zmartwiony. 

To jest słodkie, że on się tak o mnie martwi. 

-Nie, po prostu zastałam go w takiej jednej sytuacji z rudą pindą. 

-Fu. - mruknął. 

-Nic nie mów, chcę to wymazać z pamięci. - westchnęłam i podkręciłam głośność w radiu, bo leciała teraz moja ulubiona piosenka. 

_________

Irytuje mnie już trochę Federico ;-; A Was? 

Niby chce ją przy sobie, a tak to pieprzy inną ;-; 

Typowy facet ;-; 

No i wgl Lu będzie mieszkać u blondynki (Luka XD) :D

I jak tam Wam mijają święta? :)

Mi milutko ;33 

O matko bosko! *O* To jest takie cudowne ♥

I to jak Michael się wzruszył :'') <3

To ja też, aż zaczęłam płakać :')

ILY ♥♥